อ่านหนังสือมาก็หลายต่อหลายเล่ม โดยเฉพาะเกี่ยวกับการพัฒนาตนเอง เคยอ่านเจอบนหนึ่ง ของหนังสือยอดฮิตที่คิดว่าเกือบทุกคนคงรู้จัก “7 อุปนิสัย ของคนมีประสิทธิผล” บทแรกที่ว่าด้วยเรื่องการจิตนาการว่า ในงานศพของเรา เราอยากให้ใครพูดถึงเราในแง่ไหนบ้าง ซึ่งมันก็จะทำให้เรารู้ถึงเส้นทางชีวิตว่าต้องทำอะไร ยึดถึงอะไร เพื่อให้เกิดภาพตามนั้นบ้าง

มีเรื่องเล่าหนึ่งที่โดนใจ แล้วผมจดเอาไว้ตอนที่อ่านหนังสือ"ถอดรหัสลับ สมองเงินล้าน" ของ T. Harv Eker เป็นเรื่องของผู้ชายที่เดินไปตามหน้าผาแต่จู่ๆ เขาก็เสียหลักการทรงตัวและลื่นไถลตกลงไปในหุบเหว โชคยังดีที่เขามีสติพอที่จะคว้าชะง่อนผาไว้ และเขาก็ยึดมันไว้แน่นสุดชีวิตเขาห้อยต่องแต่งอยู่อย่างนั้นจนในที่สุดก็ตะโกนออกมา"มีใครข้างบนพอจะช่วยผมได้มั้ย?"แต่ไม่มีเสียงตอบใดๆ เลย เขาเฝ้าตะโกนร้องเรียกต่อไป"มีใครข้างบนพอจะช่วยผมได้มั้ย?" ในที่สุดก็มีเสียงดังสนั่นกึกก้องตอบกลับมา"ข้าคือพระเจ้า ข้าช่วยเจ้าได้ จงปล่อยมือและเชื่อมั่นในตัวข้า"ลองเดาสิว่าประโยคต่อไปของชายคนนั้นคืออะไร..."มีใครอีกมั้ยที่พอจะช่วยผมได้?"

คุณคิดว่า "หากคุณไม่มี GPS หรือเครื่องมือบอกตำแหน่ง และไม่รู้ว่าสถานที่ที่เราจะไปหน้าตาเป็นแบบไหน แล้วคุณจะไปถูกได้อย่างไร" ผมเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันนี้มาเล่าให้ฟัง สมัยหลายสิบปี ที่เรายังไม่มี GPS ไม่มีสมาร์ทโฟน มีเพียงแผนที่กระดาษ และรูปภาพจากนิตยสารท่องเที่ยว (บอกกันอย่างนี้ก็เดาอายุกันได้เลย ว่าแก่แล้ว...) ผมอยากไปเที่ยวเชียงใหม่...